Jestem nauczycielem wychowania przedszkolnego, magistrem terapii pedagogicznej i dogoterapeutą. Pomagam w codziennych trudnościach dzieciom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz z trudnościami emocjonalnymi takimi jak lęki, czy obniżony lub zmienny nastrój. Dodatkowo jako certyfikowany hipoterapeuta pracuję z dziećmi i ich rodzicami ze spektrum autyzmu, adhd, zespołem Downa i porażeniem mózgowym, w pracy wykorzystuję również elementy jogi dla dzieci.
Podczas terapii w gabinecie korzystam ze swoich pedagogicznych umiejętności, zdobytych w trakcie studiów wyższych na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego oraz wiedzy zdobytej na szkoleniach z dogoterapii w Polskiej Akademii Zoopsychologii i Animaloterapii. Rozpoczynając pracę z dzieckiem przeprowadzam szczegółowy wywiad z rodzicami. Pierwsze spotkanie odgrywa istotną rolę adaptacyjną, pozwala na poznanie systemu wartości rodziny, poziomu separacji dziecka od rodzica, a także innych obserwowalnych już na tym etapie zachowań prezentowanych przez dziecko. Dla każdego pacjenta przygotowuje indywidualny plan pracy dostosowany do jego potrzeb, możliwości i poziomu rozwoju. Z podejściem pełnym zrozumienia, wyrozumiałości i cierpliwości zapewniam dzieciom poczucie bezpieczeństwa, które jest bardzo ważne dla efektywności terapii.
Obecność psa dodatkowo wzmacnia efektywność terapii, poprzez zachęcanie dziecka do współudziału, co prowadzi do ułatwienia nawiązania z nim relacji. Pies ma psychologicznie pozytywny, motywujący wpływ na pacjenta: wspiera rozwój osobowości, sfery emocjonalnej i intelektualnej. W czasie zajęć i możliwości opieki nad psem, wzrasta u dziecka poczucie własnej wartości, sprawczości i samodzielności. Pies jako pomoc motywacyjna pomaga mi z łatwością wpleść trudne i z pozoru nieosiągalne do wykonania ćwiczenia robiąc wokół nich magiczną otoczkę, dzięki niemu na zajęciach towarzyszy nam dużo śmiechu i dobrej zabawy. W końcu bliskość psa stymuluje dotyk, słuch, wzrok i węch dziecka, co wspiera rozwój integracji sensorycznej, a zatem odbiór przez dziecko świata zewnętrznego i wewnętrznego.